Αναφέρω την οδό στον οδηγό, την πληκτρολογεί στο GPS και ξεκινάμε. Δεν είναι αρκετά ομιλητικός, κάτι που εκτιμώ ιδιαιτέρως στους άγνωστους συνανθρώπους μου. Μοναδική ηχητική υπόκρουση στο μουντό τοπίο της πόλης είναι η μουσική στο ραδιόφωνο, με την ένταση ακριβώς στον αριθμό δέκα, κατόπιν δικής μου υπόδειξης. Ευτυχώς, η απόσταση δεν είναι μακρινή. Σε λίγα λεπτά φτάνουμε στον προορισμό μας…
Κατεβαίνω από το ταξί και βρίσκομαι απέναντι από το πολυώροφο κτίριο που στεγάζει το δικηγορικό δαιμόνιο του κυρίου Μίδα. Η ταμπέλα στην είσοδο γράφει το όνομά και τον όροφο με επιβλητική γραμματοσειρά. Δυστυχώς πρέπει να ανέβω εννέα ορόφους με τις σκάλες. Έχω χρόνια να μπω σε ασανσέρ. Δεν είναι μόνο η αποπνικτική, κλειστοφοβική καμπίνα, ούτε η τρεμάμενη κίνησή του που στηρίζει την ζωή σου σε ένα συρματόσκοινο… Είναι κυρίως το στρίμωγμα με άγνωστες φάτσες και ξένες μυρωδιές. Κάτι παρόμοιο με τα μέσα μαζικής καταστροφής…
Πρώτος, Δεύτερος, Τρίτος, Τέταρτος, Πέμπτος, Έκτος, Έβδομος, Όγδοος, Ένατος… Δίχως να το καταλάβω ανέβηκα άλλον έναν όροφο μέχρι τον δέκατο για να συμπληρώσω στρογγυλό αριθμό. Δεν το κάνω ηθελημένα. Οι δαίμονες που κολυμπούν στο κεφάλι μου τα ελέγχουν όλα. Κατεβαίνω ξανά στον ένατο, βρίσκω ανοιχτή την κεντρική πόρτα της εισόδου η οποία καταλήγει στον άδειο χώρο υποδοχής. Η θέση της γραμματέως είναι και αυτή άδεια.
…
Ελπίζω τουλάχιστον να βρω τον ίδιο στο γραφείο του και να μην έχασα το χρόνο μου άδικα. Προχωρώ διακριτικά προς τα ενδότερα. Τα αυτιά μου αρχίζουν να λαμβάνουν ήχους χαμηλών συζητήσεων και γέλιων να βγαίνουν από μια αίθουσα που προφανώς, ήταν το προσωπικό του γραφείο. Δε θέλω να διακόψω αγενώς. Περιμένω μέχρι να ολοκληρωθεί η συνάντηση. Άθελα μου ακούω κάποιες φράσεις από τη συζήτηση:
Η Φαίδρα σηκώνεται, χαιρετά τον Μίδα και του λέει πως θα τα ξαναπούν σύντομα. Παίρνει ένα στυλό, σκίζει ένα μικρό κομμάτι από μια παρατημένη διαφάνεια που βρήκε πάνω στο γραφείο και γράφει κάτι στα γρήγορα. Την ώρα που μου το πασάρει διακριτικά, μου ψιθυρίζει με νόημα: «Αν άλλαξες γνώμη σχετικά με το… personal training που λέγαμε, αυτή είναι η διεύθυνσή μου. Κάτι μεσημέρια, σαν το σημερινό, είμαι μόνη.»
Με ένα διακριτικό κλείσιμο του ματιού πηγαίνει προς την έξοδο και με αφήνει με μισάνοιχτο στόμα. Βάζω το χαρτάκι στην τσέπη. Προσπαθώ να συνέλθω για όσο χρόνο μου έχει μείνει μέχρι την ολοκλήρωση του τηλεφωνήματος. Τα πράγματα περιπλέκονται. Η Φαίδρα έχει προσωπικά τετ-α-τετ με τον δικηγόρο της αδερφής της, προσπαθώντας να τον φέρει με το μέρος της πριν την τελική δίκη; Το φλέγον ερώτημα είναι αν ο Μίδας θα ενδώσει τελικά ή θα υπερισχύσει το ήθος του.
Το τηλεφώνημα διαρκεί περισσότερο από όσο περίμενα. Κοιτάζω τις βιβλιοθήκες του, παρατηρώ τα βιβλία του, πλησιάζω για να ισιώσω όσα αντικείμενα είναι πιο στραβά από όσο αντέχω, φέρνοντάς τα παράλληλα με τα υπόλοιπα. Χωρίς να το αντιληφθεί έχω έρθει αρκετά κοντά στο γραφείο του. Εντόπισα μια μικρή, αλλά αβάσταχτη ακαταστασία. Ας βάλω μερικά πράγματα στη σωστή, συμμετρική και αρμονική θέση τους, όσο εκείνος παραμένει απασχολημένος…
Δείτε το επόμενο βίντεο και προσπαθήστε να εντοπίσετε τις ατέλειες. Κατόπιν επιλέξτε τις “σωστές” απαντήσεις παρακάτω:
Clue Story 2 – Κεφάλαιο 3
