Νοιώθω κάπως καλύτερα. Με ενοχλεί λιγάκι ο δεκαδικός αριθμός των σαλαμιών, αλλά είναι σίγουρα καλύτερη λύση από τον προηγούμενο εφιάλτη. Τώρα μπορώ να απολαύσω με ηρεμία το αρμονικό και λιπαρό φαγητό μου και να αποθηκεύσω πολύτιμη ενέργεια για την υπόλοιπη μέρα. Θα με βοηθήσει επίσης στην καταβολή του άγχους για τη συνάντηση με τη Φαίδρα. Δεν είναι μόνο η απέχθειά μου προς το πρόσωπό της. Ο φόβος είναι το επικρατέστερο συναίσθημα. Ναι, τη φοβάμαι. Το παραδέχομαι. Είναι μια γυναίκα που διέπραξε φόνο ενώ κυκλοφορεί ελεύθερη και ανενόχλητη. Η μόνη λογική, ασφαλής λύση είναι να την πάρω με το μαλακό.
…
Η αλήθεια είναι ότι δε φοβάμαι μόνο για μένα. Περισσότερο φοβάμαι για το κακό που έκανε, κάνει και θα συνεχίσει να κάνει σε αυτό το μικρό αγόρι. Ο Χάρης είναι ο πιο άτυχος σε αυτή την ιστορία. Αυτός είναι που τραβάει τα χειρότερα δεινά. Τον σκέφτομαι και σπαράζει η καρδιά μου. Ίσως να πήγαινα μια βόλτα από το εκπαιδευτήριο να τον δω, πριν πάω στο σπίτι της Φαίδρας. Εύχομαι με κάποιο τρόπο να καταφέρω να πείσω τις υπαλλήλους να με αφήσουν να τον διδάξω μουσική, αν και δεν είμαι σίγουρος ποιος θα διδάξει ποιον.
Το φαγητό σχεδόν με υπνώτισε. Ένας γρήγορος ύπνος πριν αρχίσω να ετοιμάζομαι, θα επιταχύνει την παραγωγή φρέσκιας ενέργειας…
Μα, τι είναι αυτό που ακούγεται; Είναι ένα παράξενο κουδούνισμα που δεν έχω ακούσει ποτέ σε αυτό το σπίτι! Σαν ξένος ήχος κινητού που δεν έχω καταλάβει ακόμα από πού προέρχεται. Μοιάζει να ακούγεται μέσα από την τσάντα μου… Ω, θεέ μου! Μάλλον είναι το κινητό της Αριάδνης που μου έδωσε ο Χάρης! Πρέπει να το σηκώσω. Λες να είναι αυτό που φαντάζομαι;;;
Το τηλέφωνο κλείνει απότομα. Με αφήνει σύγκρυο με τη συσκευή στο χέρι, με μια μηδαμινή ζεστή γεύση της φωνής της να δίνει χρώμα στη μονοτονία. Περιμένω για λίγο, μήπως παρ’ ελπίδα με ξανακαλέσει. Αλλά μάταια… Το μόνο αίσθημα που παραμένει με την πάροδο του χρόνου, είναι αυτό της κούρασης. Ο στόχος είναι ακόμα πολύ μακριά για να τον πετύχω. Για την ακρίβεια, δεν τον βλέπω καν στον ορίζοντα. Γι’ αυτό πρέπει να ξεκουραστώ αν θέλω να αυξήσω τις πιθανότητες να φέρω εις πέρας ένα τόσο δύσκολο έργο. Θα αφήσω τα μάτια μου να κάνουν αυτό που τους προστάζει το σώμα μου… Να κλείσουν…
…
Σηκώνομαι από το κρεβάτι φρέσκος, αποφασισμένος, παράδοξα αισιόδοξος. Σήμερα είναι η μέρα που θα βρω τα στοιχεία που χρειάζομαι. Αν το πιστέψω, με έναν μαγικό “Παολοκοελικό” τρόπο, το σύμπαν θα συνωμοτήσει για να το πετύχω. Το καλό που του θέλω! Άλλωστε μου το χρωστάει. Είμαι από τους λίγους σε αυτόν τον πλανήτη που μάχεται να διατηρήσει την τελειότητά του…
Ξεκινώ από το σπίτι μου λίγο μετά τις τέσσερις το απόγευμα. Περνώ από το μαγαζί με τα ποτά, να πάρω ένα καλό μπουκάλι κρασί για την επίσκεψή μου. Μην πάω με άδεια χέρια.
Ο μαγαζάτορας με γνωρίζει και κάθε φορά μου κάνει έκπτωση. Λογικό, αν αναλογιστώ ότι ο μισός του τζίρος στηρίζεται στην δική μου προσωπική κατανάλωση. Θα έλεγα πως κατά έναν τρόπο, στηρίζω την τοπική οικονομία της περιοχής. Να ένας ωραίος λόγος για να μην νιώθω τύψεις. Θα το χρησιμοποιώ όταν στερεύω από δικαιολογίες…
Φτάνω στο ειδικό εκπαιδευτήριο. Στην υποδοχή βρίσκεται η ίδια κοπέλα, όμως το γραφείο της μου δημιουργεί έντονη σύγχυση. Πρέπει να διορθώσω τις ατέλειες πριν κάνω οτιδήποτε άλλο…
Δείτε το επόμενο βίντεο και προσπαθήστε να εντοπίσετε τις ατέλειες. Κατόπιν επιλέξτε τις “σωστές” απαντήσεις παρακάτω:
Clue Story 2 – Κεφάλαιο 4
